En dat was het einde.....

Lieve allemaal, Wat leuk dat je mijn blog weer leest. Dit keer een blog met een vervelend eind maar eerst ga ik verder waar ik gebleven was.

Maandag 24-02-2020, was het dan eindelijk zover. Ik mocht meelopen met de verpleegkundige. Ik had mij er super erg op verheugd maar dat viel een beetje tegen, het was namelijk erg rustig op de afdeling en er waren best wel weinig patiënten. De rest van de week werd het wel wat leuker, zo heb ik zelfstandig medicatie klaargemaakt en heb ik mijn eerste infuus gezet bij een patiënt. En yes, hij ging in 1x goed!!!

Ook heb ik meegekeken hoe ze een continue blaasspoeling doen bij een patiënt, erg interessant om te zien. De week erop had ik mijn eerste dagdienst, dit was wel even wennen hoor. En dan bedoel ik vooral het vroege opstaan ;) Qua drukte viel het mij alsnog reuze mee. Er waren wel meer dingen te doen zoals de controle van infusen en deze doorspoelen.

Ook worden 's ochtends de controles van de pasgeboren baby's gedaan. Zo mocht ik mijn eerste dagdienst al de controles bij een baby doen. De standaard controles hier in het ziekenhuis zijn het meten van de temperatuur, zuurstofgehalte en gewicht van de baby. Op de tweede dag krijgt het kindje een bilicheck (dit is een test om te checken of het bilirubine gehalte al is gedaald na de geboorte, bij een te hoog gehalte kan de baby geel zien). Op de dag dat een baby naar huis gaat met zijn ouders wordt er nog een gehoortest gedaan en een hielprikje afgenomen.

De kinderarts controleert de APGAR score (dit is een snelle score die een pasgeborene krijgt om een snelle indruk te krijgen van de algehele toestand van de baby). Daarnaast is het hier heel normaal dat de verpleegkundige de baby in een badje doen, dit en de controles gebeuren overigens in een aparte kamer en hier zijn de ouders of andere familie niet bij. Dit vond ik wel een beetje vreemd maar het was kennelijk hier heel normaal. Zo ben ik dus de eerste geweest die hun kindje in bad heeft gedaan.

Deze week heb ik ook nog meegekeken met het uitzuigen van de neusholte van een kindje. Het kindje vond deze handeling heel vervelend dus moest ik haar benen fixeren. Dit was echt tegen mijn gevoel in maar voor het kindje was het zo sneller gedaan.

En toen kwam mijn eerste tegenslag tijdens de stage, ik had een buikgriep opgelopen en zat 5 dagen aan huis gekluisterd. Heel erg vervelend en mijn supervisor had het niet doorgegeven aan de afdeling dus die waren ook nog eens boos geworden omdat ik afwezig was.


Gelukkig voelde ik mij de woensdag erop goed genoeg om weer aan het werk te gaan. Dus ik ging met een beetje spanning naar het werk aangezien ze niet blij waren met mijn ziekteverzuim. Maar toen ik de situatie uitlegden begrepen ze het gelukkig. Ook had ik een dag geleden te horen gekregen van een medestudent dat er vermoedelijk een patiënt met het Coronavirus in ons ziekenhuis lag. Ik was niet bang voor het Coronavirus maar nu kwam het opeens wel heel dichtbij.

Gelukkig merkte ik hiervan bijna niks op de afdeling, de patiënt lag namelijk niet bij ons op de afdeling maar mijn collega's waren wel voorzichtiger. Zo werden de kinderen die opgenomen werden met een longontsteking extra getest en werden ze direct geïsoleerd verpleegd. Voor de rest had ik op zich best wel een rustige dag.

Op donderdag 12-03 hadden wij een presentatie in ons ziekenhuis voor de docenten uit Nederland. Daarom moest ik die dag ook samen werken met een medestudent. Rond een uurtje of 10 kregen wij een bericht dat wij per direct moesten stoppen met onze stage voor minimaal 2 weken. Dit had de Spaanse regering besloten ivm het Coronavirus. Het was dan ook voor onze eigen veiligheid. Super zuur en k*t natuurlijk maar we moeten er maar het beste van maken en er werd ons verteld dat we maar moesten denken dat we 2 weken vakantie hadden.

Zo ging ik de volgende dag ook samen met Evi en 2 andere meiden naar het stadje Villajoyosa. Hier wilde ik super graag naar toe en het leek hun ook wel wat. Het was echt geweldig daar, het was super lekker weer en er hing een hele relaxte sfeer. Ik zal hieronder wel weer een paar foto's toevoegen. We hebben lekker een sangria gedronken op het terras en zijn toen opzoek gegaan naar een taxi. Totdat Evi en ik opeens bericht kregen van school dat we zo snel mogelijk terug naar Nederland moesten omdat het niet meer veilig genoeg zou zijn en het land mogelijk op slot zou gaan.

Dus ons tot nu toe relaxte dagje werd opeens een super gestreste en geëmotioneerde dag. Wij zijn super snel terug gegaan naar ons appartement gegaan en daar opzoek naar een vlucht terug naar huis. Nou dat was nog een heel gedoe, want iedereen had dat te horen gekregen dus de meeste vluchten zaten al helemaal vol en we betaalde de hoofdprijs, maar ja dat is niet anders, wij wilden nu ook zo snel mogelijk naar huis.

Uiteindelijk is het gelukt en hadden we een vlucht geboekt voor zaterdagmorgen 10.20u. We zouden samen met de hele studentengroep deze avond nog wat gaan drinken maar dat ging niet meer door, alle clubs en kroegen moesten sluiten voor 18.00u. Ook kregen we te horen dat de eerste studenten vanavond al terugvlogen. Dus daar zijn wij naartoe gegaan om te helpen met inpakken en opruimen en natuurlijk om afscheid te nemen! Nadat hun vertrokken waren en wij terug naar ons appartement zijn wij echt super snel onze eigen spullen in gaan pakken en opruimen. In de tussentijd kregen wij te horen dat vanaf 00.00u alle inwoners van Spanje binnen moesten blijven en er mogelijk geen taxi's meer rijden. Dus na alle stress van die dag kon dat er ook nog wel bij.

Wij dus snel onze taxi bellen of hij ons eventueel vrijdagavond al weg kon brengen naar het vliegveld zodat wij sowieso op het vliegveld waren en alsnog naar huis kunnen. En zo vertrokken wij om 22.30u naar het vliegveld van Alicante... Weg van ons avontuur in het mooie Spanje. Hier hebben wij de overnacht en gelukkig ging onze vlucht de volgende ochtend gewoon door en kwamen wij om 13.30u aan in Eindhoven.

Toen ik de aankomsthal inliep en mijn ouders en zusje daar zag staan kwamen de tranen. Alle stress, vermoeidheid en emoties kwamen er uit.

Voor nu ben ik alweer 4 dagen thuis en voelt het allemaal nog heel onwerkelijk! Ik vind het nog steeds super zuur dat ik mijn lang gekoesterde droom zo in duigen zie vallen maar ik weet zeker dat er wel weer wat anders moois op mijn pad gaat komen. Dus dit was voor zover mijn Spanje avontuur. Bedankt voor jullie lieve reacties!